Zeki Faik İzer (1905-1988), 1923’te Sanayi-i Nefise Mektebi’nde öğrenim görmüştür. Galeride Hikmet Onat’ın, atölyede İbrahim Çallı’nın öğrencisi olmuştur. 1928 Avrupa konkuruyla Paris’e gönderilmiş, 1932’de Türkiye’ye dönmüştür. 1933’te Zühtü Müridoğlu, Nurullah Berk ve Elif Naci’yle (1898-1987), d grubunun kuruluş kararını almışlardır. 1934-1936 yıllarında Paris’e geri dönmüştür. 1939 Yurt Gezileri kapsamında Eskişehir’e gitmiştir. 1942’de Devlet Resim ve Heykel Sergisi’nde birincilik ödülü almıştır ve 1945’te Galeri İsmail Oygar’da ilk kişisel sergisini açmıştır. Devlet Resim ve Heykel Sergileri’ne 1950’de altı, 1953’te bir, 1958-1960 yıllarında birer eserle katılmış, 1956 yılı sergisinde birincilik ödülü almıştır.1958’de Brüksel’de Precurseur’ler sergisine katılmıştır.
İzer, 1947 yılından itibaren Matisse’i (1869-1954) incelemeye başlamış ve yarı fovist yarı izlenimci nitelikler taşıyan bir resim dili oluşturmuştur. Bununla birlikte Matisse’in büyük boyutlu kompozisyonları sanatçıyı büyük soyut resimler yapmaya yöneltmiştir. İzer’in ilk sergilenen soyut resmi New York Guggenheim Müzesi Vakfı tarafından uluslararası resim sergisinde ödül aldığı “Sultan Ahmet Camii Camları’dır”.
Zeki Faik İzer, 1961, Sultan Ahmet Camii Camları, yağlıboya, 120×170 cm. Serpil Akdağlı, “1950 Sonrası Türk Resminde Soyut Eğilimler” (Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2007), 15.
Sanatçının daha fazla eserini görmek için tıklayınız.
Daha fazla içerik için tıklayınız.
