Salih Urallı, 1956, Nü, tuval üzeri yağlıboya, 50x73cm. “Salih Urallı”, Beyaz Müzayede, http://www.beyazart.com/sanatci/Salih-Urall%C4%B1 [13.01.2019].
Salih Urallı (1908-1984), Sanayi-i Nefise Mektebi’nden 1931’de mezun olduktan sonra Paris’te André Lhote ve Fernand Léger ile çalışmıştır. Figüre bağlı soyutlamalar yapan Urallı, resmin temelini çizgisel kesişmelere dayanan bir kübizm üzerine oturtmuştur. Picasso ve kübizm etkisinin açıkça görüldüğü eserlerinde hesaplı yüzeyler ve çizgilerden oluşan kompozisyonlarıyla figüre bağımlı soyutlamalar elde etmiştir. Urallı’nın çalışmalarında görülen soyutlama, parçalanmış figür çizgilerinin uyumlu arabeskler halinde sunulmasıdır[1]. Sanatçı soyut kompozisyonlarında figür ve çizgilerle ritmik bir yapı meydana getirmiş, kullandığı keskin dış çizgilerle inşacı ve hesaplı bir düzen oluşturma yolunu seçmiştir.
Figürleri parçalayarak, tamamen mantıksal bir yaklaşımla geometrik olarak düzenlenmiş, arabeskler haline getirilmiş bir soyutlamanın örnekleri olarak ele alınmıştır. Onun geometrik parçalama ve inşa anlayışında, ışık-gölgeye gerek kalmamıştır. Dolaylı olarak resimlerinin tamamen akli bir geometrik düzenleme anlayışıyla oluşturulduğu çıkarılabilir[2].
Sanatçının daha fazla eserini görmek için tıklayınız.
[1] Ayla Ersoy, Günümüz Türk Resim Sanatı, Bilim Sanat Galerisi, İstanbul, 1998, 67den alıntılayan Serpil Akdağlı, “1950 Sonrası Türk Resminde Soyut Eğilimler” (Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2007), 17.
[2] age, 17.
Daha fazla içerik için tıklayınız.
